دیروز تو محل کار یکی که باغ بزرگی بود. یک سگ عظیم دیدیم به چه عظمتی! تلاونگ سگه اندازه گوجه‌فرنگی بود (پاشو که باز کرد آبشار بزنه مشاهده نمودیم) بعد مردیکه خر میگفت واسه این نره غول یک و نیم میلیون تومان وجه رایج مملکت پول داده!
بهش میگم خره آخه این هم شد «باز» [علاقه] میگه چیکار کنم «سویم دای» [اینو میپسندم دیگه]...
جدی اندازه شیر بود. فقط یال نداشت.
خبرداری این موبایلهای زپرتی نبودن، روزهای تولدمون هم یادمون میرفت؟
حالا هی بگو تکنولوژی زندگی رو خراب کرده
بوی سیر ترشی که میزنه بهم، حالی به حالی میشم و نفس عماره رو نوکری میکنم و میخورم و بعدش که عمق درونم بوی سیر میده و از خودم حالم به هم میخوره، میگم گه میخوردی بهتر بوده خره!
حلا دستارو صابون زدی. دهنت رو مسواک زدی. عمق درون رو میخوای چیکار بکنی آخه! مردیکه
در مقابل هیچ چیز جز نگاه خیره کم نمیارم.
ساعت چهار صبح یک میدن در آستانه اشرفیه و چشم-در-چشم ای که با شیطان شدم. اگر ابلیس هم نبود اون زنه. ولی موجود پلیدی بود. ترسیدم.
اگه مثل من هر صبح جمعه، رادیو سراسری، صبح جمعه ایرانی رو گوش کنی. حتما شصتت خبردار شده که خیلی وقته تولیدکنندگان جک در ایران مرده‌اند!
Posts
All Comments
